بررسی رابطه بین سبک مدیریتی با مهارت‌های تغییر و نوآوری مدیران بیمارستان‌های آموزشی شیراز

مقدمه: با توجه به وجود طرح­های جدید در نظام سلامت از جمله «طرح تحول» و متغیر بودن مسائل موجود در بیمارستان­ها، مهارت­های تغییر و نوآوری مدیران، از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک مدیریتی مدیران بیمارستان­های آموزشی شیراز و مهارت­های تغییر و نوآوری آن­ها در سال 1388 انجام گردیده است. روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و به شیوه مقطعی است که در سال 1388 انجام گرفته است. نمونه مورد مطالعه 9 مدیر بیمارستان و 135 نفر از کارکنان ستادی بیمارستان­های آموزشی شیراز بوده­اند. مدیران به شیوه سرشماری و کارکنان به شیوه طبقه­ای- تصادفی برگزیده شدند. گردآوری داده­ها از طریق پرسشنامه تعیین سبک رهبری رنسیس لیکرت (Rensis Likert) و پرسشنامه تعیین میزان مهارت­های تغییر و نوآوری بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزارSPSS   نسخه 16 و آزمون­های آماری توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین)  و تحلیلی   t-test و ANOVA استفاده شد. نتا‌یج: اکثر مدیران، سبک مدیریت مشاوره­ای داشتند. اکثریت کارکنان ستادی، جوان و در سنین 40-20 سالگی قرار داشتند و به صورت قراردادی استخدام بودند. بین مهارت­های تغییر و نوآوری مدیران و سبک مدیریتی آنان ارتباط معنی داری (001/0>P ) مشاهده شد. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد به منظور پیاده کردن طرح­های تغییر و نوآوری در بیمارستان­ها، سبک مدیریتی مشارکتی بسیار کارساز است. چرا که با مشارکت صادقانه اهداف سازمانی قابل وصول­تر خواهد بود. واژگان کلیدی: سبک مدیریتی، مهارت­های تغییر و نوآوری، مدیران بیمارستان، کارکنان ستادی